Zoals we bij ons de traditie van de Nieuwjaarsloop Aalden Rondomme kennen, zo kennen ze in Westerbork een soortgelijke traditie: de ’t Stokertje Survivalrun Westerbork. Staat in Zweeloo de teller inmiddels op tien, in Westerbork werd zondag 17 januari jl. de negende editie georganiseerd. Met maar liefst 1240 deelnemers, zowel wedstrijdlopers (ca. 440) als recreanten, met afstanden van 5, 9 en 13 km en met maar liefst 280 vrijwilligers.
Is het bij de Aalden Rondomme hoofdzakelijk lopen, bij een survivalrun is het vooral hardlopen, springen, klimmen en kruipen over zowel natuurlijke als gebouwde hindernissen. Variërend van zo’n 20 hindernissen bij de kortste afstand tot het verschrikkelijke aantal van 53 bij het langste parcours. Letterlijk en figuurlijk een overlevingstocht derhalve - “je gaat helemaal kapot” - waarin echte bikkels de hoofdrol spelen. Met ook dorpsgenoten als deelnemers. Allereerst is daar wedstrijdloper Remco Wolsink uit Meppen, die bij de veteranen (40+) over 13 km RUC zelfs de snelste was. Verder zagen we Fenrik Hegen uit Wezup, Lisa Roest uit Wezuperbrug en Lidy Nijhoving uit Aalden op de deelnemerslijst staan. Met de laatste gaan we straks even in gesprek.
Maar allereerst bellen we even met Mark de Jong. De 49-jarige inwoner van Wezup is al zeven jaar bestuurslid en secretaris van de Stichting Survivalrun Westerbork. Wat hemzelf betreft blijft dat ook nog wel een tijdje zo. “Het liefst tot mijn pensioen. We zijn als bestuur een hecht en gezellig team. Het is ieder jaar weer een genoegen om zo’n succesvol evenement te mogen organiseren. Vanaf de eerste week van november beginnen we al met de voorbereidingen en dat gaat zo door tot februari. Best lang, maar dat hebben we er graag voor over. Gelukkig waren er ook nu weer geen noemenswaardige blessures en/of incidenten. Is eigenlijk ook wel een beetje logisch, we hebben het immers over getrainde deelnemers met een goede conditie, die in het algemeen de benodigde technieken voor het bedwingen van hindernissen goed kennen.”
Door de week is Mark een sportief en fanatiek baasje. Zo'n drie à vier keer per week wordt er wel iets aan sport gedaan, variërend van spinning tot bootcamp in de bossen van Meppen (samen met Remco Wolsink). Door zijn bestuursactiviteiten kon Mark tot dusver maar één keer zelf aan de Survivalrun meedoen.
Lidy Nijhoving(28) uit Aalden omschrijft zichzelf een vrolijke levensgenietster. En… ze houdt van uitdagingen en grenzen verkennen, letterlijk en figuurlijk. Als “backpacker” trok ze al eens een half jaartje door Australië en op fitness gebied zoekt ze haar grenzen op in niet-alledaagse sporten, zoals kickboksen en tegenwoordig minsten 3 keer per week CrossFit (een manier van fitness die gewichtheffen, atletiek en gymnastiek combineert in één trainingsvorm). In dit rijtje past naadloos haar deelname aan de Survivalrun van Westerbork. “Weer een nieuwe uitdaging, maximaal gaan, blij zijn, leuke dingen doen”, het zijn woorden die we voortdurend van haar horen als we vragen naar het waarom van haar deelname aan deze zware beproeving. En nee, niet de tijd over de 5 km was belangrijk, het was meer de uitdaging om die 20 hindernissen te bedwingen, vertelt ze. En dat lukte, maar zwaar was het wel, met name door het vele touwklimmen en de blubber. Spierpijn, verzuurde armen en benen, blauwe plekken, alles zag ze voorbij komen. Maar volgend jaar staat ze weer aan de start, verzekert ze. En eerst is er in maart nog die nieuwe uitdaging, de Mud Masters in Haarlem.
Veel klimwerk voor Lidy Nijhoving tijdens de Survivalrun Westerbork (foto Olaf van Kampen). Bron: Oes Eig’n Kraantien d.d. 27 januari 2016.
