Op zekere dag kwam der iniens een hiele dillegatie oet Zweel anzetten.
’t Vrouwgien veurop, met door achter een jonkie en een wichtie ( klienkinder ) en de rij weur ofsleuten deur een vrouw met grelrood haor.
Ik dacht : ”Grote tied, non zuw ’t hebben !”
En ja heur, bij mij bleven ze staon en toen bleek, dat ze mij kwammen ophalen.
En aj non denkt, dat ik daor wies met was, dan kuj ’t mooi vergeten.
Mar der was gien ontkommen an. Der weurden pepieren invuld en 150 euro betaald en ik mus met in de auto.
’t Vrouwgien achter ’t stuur, de kleinties achterin, ik veur bij de voeten bij dende met dat rooie haor en daor gung ’t hen.
’t Geluud van de auto maakte mij wat rustiger en de reis verluup dan ok gesmeerd. Ik har mij hiel klein maakt, want ik dacht, dat ze mij dan misschien wal zulden vergeten.
Mar nee heur, op ’n zeker moment waren wij der en sleepten ze mij zunder pardon met de auto oet en zetten ze mij midden in de ien of aandere hoeskamer. Toen deden ze mij ’t riempie of en.......dat hadden ze dus beter niet kunnen doen. Dat was niet zu’n slimme zet !
Ik vleug tegen de roeten umhoog, alle bloempotten kukelden op de grond en ik scheet van benauwdigheid. Dat kleine jonkie en dat wichtie, die der bij waren, hadden dikke schik en zie lupen gewoon deur de stront hen te banjern.
Tjonge jonge, wat een puinhoop ! Met gien pen te beschrieven !
’t Vrouwgie stun met de handen an de kop, mar dat mèensk met dat rooie haor nam mij in de holdgreep en bun mij vast an de taofelpoot.
Tja...toen luup er dus een zwarte hond deur de kamer met een taofel der achteran.
Dat was ok weer niet de bedoeling.Oeteinlijk hef ’t vrouwgie mij in een mandtie legd in de keuken, vastgebunden an de verwarming en kun ik gien kaant meer op.
Toen later de kleine kinder weer hen hoes waren, kwam der wat rust in de tent.
’t Vrouwgie nam mij met hen boeten um een eindtie te kuiern, mar dat was ok gien succes. Ach ja, met onwillige honden is ’t slecht hazen vangen.
Toen ’t nacht weur en de mèensken hen berre gungen, bleef ik hielemaol allennig achter. Ik was schietendsbenauwd.
Mar ik zat niet meer vast en har mooi de gelegenheid um op underzuuk oet te gaon. Ik heb oet gramieterigheid nog mar evenpies een bakkie met stiften van de kinder kepot vreten en een paar kraanten versnipperd en toen was ik zó mu, da ’k toch in slaop vallen bin.
Ien ding stun as een paol boven water : ik gung een onzekere toekomst tegemoet.
Woefffff !
