De Gazelle reageerde deze middag ietwat terughoudend op ons voorstel om weer eens een tochtje te maken. Gewoonlijk is het een en al enthousiasme, nu waren er duidelijk bedenkingen. Aan het weer kon het op deze laatste dag van mei niet liggen, dat was in één woord fantastisch. Er moest wel iets anders zijn. Na enig aandringen kwam het hoge woord er uit: de buizerd. De Gazelle was bang voor de agressieve buizerd tussen Wezup en Orvelte.
Een andere route dan maar? Da’s goed, zei de Gazelle opgelucht en zo fietsten we, nagewuifd door een vrolijk wit wasje aan de lijn bij de familie Popken, richting het Eswegje. En laten we het direct maar zeggen, we zagen deze middag geen enkele buizerd, laat staan een horde vale gieren, een steppekievit of een zwarte ibis.
Finestra in Vista
De uitbundig bloeiende rododendrons geven de begraafplaats deze middag een bijna parkachtige aanblik. We mogen er graag wat rondlopen. De stilte en rust overvallen ons altijd weer aangenaam. Het stilteobject van Joke Holwarda past hierin naadloos. “Finestra in Vista” heet het kunstwerk. We hadden het nog niet eerder gezien en hadden vooraf de nodige scepsis, maar…. eerlijk is eerlijk, we vinden het oprecht mooi.
Even verderop maken we een praatje met Janni Komduur. Samen met vriend Bert woont ze nu alweer een jaar in haar ouderlijk huis aan de Kruisstraat. Al op jonge leeftijd trok ze de wijde wereld in om ruim 45 jaar later terug te keren op de oude stek. Met hulp van broer Bé is de boerderij inmiddels grondig opgeknapt. Ook de schuur is op een haar na gereed en zal vanaf deze zomer dienst doen als atelier voor Bert (o.a. voor workshops begrijpen we).
Pastinaken en nieuwe aardappelen voor Lammert
De Aelderstraat brengt ons naar de volkstuintjes bij de Jantina Hellingmolen. Daar treffen we Jans Manting, die ons meeneemt in de wondere wereld van biologisch tuinieren en …… de pastinaak. Op internet lezen we het ’s avonds nog even terug: de pastinaak is een 20 cm lang wortelgewas met een anijsachtige smaak en een crème-witte kleur. Dat u het maar weet.
Aardappelen (erpel op z’n Drèents) ontbreken uiteraard niet in het moestuintje van Jans. Enkele rijen heeft hij bestemd voor vriend Lammert. Lammert is namelijk gek op nieuwe aardappelen met spek. “Een stuk spekvet hier bij de erpel ontbreekt nog net ”, grinnikt Jans.
Zanderige zandwegen en de Strieder van Aalden
In Meppen steken we de Mepperstraat over naar de Pennebrinksdijk. Niet alleen de naam van dit 1,5 km lange weggetje is mooi, ook de omgeving is met zijn bomenrijen en weidse uitzichten een feest om doorheen te rijden. Aan het eind kunnen we links- of rechtsaf, beide zandpaden. De keuze voor rechts valt niet goed uit, al na zo’n 300 meter wordt het pad min of meer onbegaanbaar. Bij de grote veldkei die de grens van de boermarken van Meppen, Oosterhesselen en Gees markeert (drie marke punt), maken we rechtsomkeert richting de bewoonde wereld, in dit geval het fietspad naar Oud Aalden. Dat valt overigens nog niet mee. Door de droogte zijn de zandpaden erg zanderig en stoffig. We voelen ons bij tijd en wijle meer een zwetende crosser dan een recreatieve peddelaar.
Aan het eind van ons ommetje stappen we in Oud Aalden nog even af bij het grafveld van de Strieder van Aalden. Ruim 1600 jaar geleden werd hij hier met schild en speer begraven. Wat er van de Strieder over bleef: wat roest en wat krallen, verteerd en vergaan en vervallen. Een fascinerend verhaal, bedenken we stil.
Bijschrift foto: De begraafplaats in Zweeloo ademt een intieme sfeer uit en biedt haar bezoekers de rust en privacy die voor het herdenken van onze dierbaren vaak zo belangrijk zijn. Het door Joke Holwarda ontworpen stilteobject Finestra in Vista past hierin naadloos. (Foto: Jan Brinks)
Oes Eig'n Kraantien d.d. 27 juni 2017.
