Betsie Verberk: Zeeuws Meisje in Drenthe…..Ze geeft les in Emmen, ze houdt van wandelen, hardlopen, cultuur en natuur en vertelt op deze plaats regelmatig iets over haar ervaringen op het Drentse platteland. Vandaag de negende bijdrage van het Zeeuws Meisje in Drenthe. Dit keer beschrijft ze haar passie voor kunst…….
Zeeuws Meisje kijkt kunst
Sinds een jaar of twee heb ik een Museumkaart. Na het betalen van een jaarlijkse bijdrage kun je er in veel musea zó mee naar binnen. Er zit wel een nadeel aan de kaart. De meeste deelnemende musea bevinden zich aan de andere kant van het land. ‘Jammer, toch,’ zei ik tegen de man, ‘dat er hier zo weinig is.’ Och. Hoe een Zeeuws Meisje zich vreselijk kan vergissen.
Op een winterse zaterdag kwam ik aan bij het Zweeler Kerkje. Achter de eerste deur hing aan de linkerkant een landschap met bomen en groen, rechts hing een schilderij van een koe. ‘Betrapt’, stond erbij. Ik moest lachen om het idee van een koe in de kerk, en dat zij zich dan betrapt zou voelen. Nog een deur verder en daar was links een ‘Waterlandschap’: een doek in alle tinten blauw, waardoor het in mijn hoofd bijna meteen twintig graden warmer werd. Zomer, een strand, aquamarijn water en schreeuwende meeuwen; ik zag het meteen voor me. Wat een beetje kunst al niet kan doen.
In totaal bewonderde ik er 50 kunstwerken, van veel verschillende kunstenaars. 50, omdat evenzovele keren een expositie van het Zweeler Palet georganiseerd is. Keramieken katten, een zwierige danseres en in de hoek, bij de trap, dat fabelachtige albasten torso, sereen in het late middaglicht dat door de oude ruitjes naar binnen kwam. Betoverend, zoals het oude kerkje zelf. Een beetje verdwaasd door al het moois wandelde ik weer naar buiten, de winterzon in. Langs de oude huizen in Zweeloo en over de Hoofdstraat richting huis.
Ik kwam langs de Kunstenaarsherberg, waar Vincent van Gogh ooit eens aan kwam waaien, en Max Liebermann, die Zweeloo van alle kanten op doek vereeuwigde. Er was in de herberg nu ook een expositie gaande, met de intrigerende naam ‘Waarom Zweeloo?’ Ja. Waarom? Waarom trekken kunstenaars naar Zweeloo? Waarom deden ze dat honderden jaren geleden, en waarom ook nu? Het blijken nog steeds de vergezichten, de vele tinten groen, de rust, de ruimte. Een plek waar je meteen ruimer ademhaalt, zodra je de oude gemeentegrens over bent. Een plek waar de Museumkaart niet nodig is; je loopt hier immers overal gratis naar binnen. Die kaart die bewaar ik dus wel weer voor als ik aan de andere kant van het land ben, en even niet in de buurt ben van mijn eigen dorp, met mijn eigen bijzondere kunstenaars.
Oes Eig’n Kraantien d.d. 13 maart 2018.
