Betsie Verberk: Zeeuws Meisje in Drenthe…..Ze geeft les in Emmen, ze houdt van wandelen, hardlopen, cultuur en natuur en vertelt op deze plaats regelmatig iets over haar ervaringen op het Drentse platteland. Vandaag de tiende bijdrage van het Zeeuws Meisje in Drenthe. Dit keer gaat ze met haar leerlingen op Maatschappelijke Stage…….
Zeeuws meisje op Maatschappelijke Stage
Het einde van het schooljaar is weer heel dichtbij. De laatste toetsen en werkstukken worden gemaakt en de laatste vergaderingen worden ingepland. Het jaar was inspirerend en gekmakend, ingewikkeld soms en verrassend, maar het vloog vooral weer ontzettend snel om. Time flies when you’re having fun, en misschien is dat het wel. Ik heb enorm veel plezier in mijn werk en ik zou niet per se één ding kunnen noemen dat het allerleukst is.
Of toch. Eén activiteit vind ik elk jaar weer bijzonder, omdat je je leerlingen dan van een heel andere kant meemaakt en die activiteit is de Maatschappelijke Stage. Een week lang gaan de leerlingen van klas drie niet naar school, maar ze doen vrijwilligerswerk in een organisatie naar keuze. Als ze niet kunnen kiezen, dan kiest de school een plekje, maar opvallend veel leerlingen weten zelf een ontzettend leuke stageplaats te vinden. En ik, ik mag ieder jaar bij een aantal leerlingen op bezoek.
Omdat ik, voor Emmense begrippen, in het ‘buitengebied’ woon, mag ik altijd bezoekjes afleggen in het buitengebied. Dat strekt zich dan uit van Schoonloo tot Erica, en van Borger via Westerbork en Wijster naar Wachtum en Oosterhesselen. Ooit was ik zelfs een keer in Hasselt, dat is wel erg ver weg. Ik kom langs maneges en dorpshuizen, restaurantjes gerund door mensen met een handicap, kinderdagverblijven en verzorgingstehuizen. En dat is allemaal mijn werk.
Vorig jaar at ik knieperties bij de thee bij de Adrianahoeve en dronk ik koffie bij de Korenhof. Bij de LoL zat ik dan ineens weer tussen een menigte peuters en ook daar was het niet minder dan genieten. Dit schooljaar nam ik onder andere een kijkje in de keuken van de Etgaarde in Oosterhesselen, ik zat aan de keukentafel van een crisisopvang in Wachtum en in Wezup kreeg ik alle ins en outs te horen over Huize Wezup. Je komt ergens binnen, waar je anders niet zo snel komt.
Voor de meeste leerlingen is deze ervaring veel meer dan een weekje iets anders dan school. Het verandert hun hele manier van kijken. ‘Ik heb heel veel respect gekregen voor mensen in de zorg,’ zei er één. En: ‘Het is wel heel triest dat sommige ouderen bijna nooit meer buiten komen.’ Er werd veel en hard gezwegen na een diepe zucht. Een onbetaalbare ervaring, waar ze hopelijk later nog iets mee doen.
Oes Eig'n Kraantien d.d. 11 juli 2018.
