.

.

 

.

Van ver naar Zweel: Ellen van der Linde

‘Ik heb een perfecte keuze gemaakt’ Ruim twee jaar geleden was Ellen van der Linde als orthopedagoog (leer- en gedragsproblematiek) beroepshalve aan het observeren in een groep 1 van het basisonderwijs. Toen gebeurde het volgende: een paar keer liep er een wat eigenwijs ogend meisje langs. Je kent ze wel twee staartjes, veel roze.

Vlak voor de neus van Ellen bleef ze staan en met de handen in haar zij sprak het meisje de ietwat confronterende woorden: “Mijn oma is wel dood.” Dat was voor Ellen het teken om gericht aan de slag te gaan met de periode na een werkzaam leven.

Toen het einde van het werkzame leven in zicht kwam, kon Ellen van der Linde eindelijk op zoek gaan naar een woonplek die niet gerelateerd hoefde te zijn aan een werkplek. De natuur in Drenthe had haar altijd erg kunnen bekoren. ‘Het  internet is geduldig wanneer je een huisje zoekt. Na een aantal bezichtigingen kwam ik in Zweeloo terecht. Het huis sprak mij direct aan en na een verkennend rondje door de omgeving werd dat alleen maar groter. Toen ik bij bistro Tante Sweel vroeg hoe het was om hier te wonen kreeg ik een heel enthousiast antwoord. Gevolg: woensdag het huis aan de Kloosterdwarsweg de eerste keer gezien, vrijdag het huis met broer samen nogmaals bekeken en zaterdag gekocht…..!

Nu, ruim een jaar later, heeft Ellen nog steeds het gevoel een goede keuze gemaakt te hebben. ‘Het huis, de buren en de omgeving. Het is helemaal prima……..! Nog geen moment spijt gehad! De eerste periode werkte ik nog in Zaandam, begin vorig jaar gaf ik nog trainingen in Nederland, maar nu is het pensioen een voldongen feit.’

Vele verhuizingen
Ellen werd 66 jaar geleden geboren in Blokzijl als tweede kind en de oudste van een tweeling. Toen haar vader van baan veranderde kwam het gezin in ’s Heer Hendrikskinderen terecht, een Zeeuws dorpje op ruim twee kilometer van Goes. Na die verhuizing heeft ze op meerdere plekken gewoond: Heinkenszand, Stolzenau, Leese, Quévy-le-Grand, Zeven, Noordwijk, Voorhout, Rijswijk, Heiloo, Burgervlotbrug en nu uiteindelijk in Zweeloo neergestreken.

Studie Universiteit Leiden
De langste aaneengesloten periode heeft Ellen in Zeeland gewoond waar ze aan de Rijks Opleidingsschool voor Kleuterleidster juf is geworden. De eerste zes jaar van haar werkzame leven stond ze dus als kleuterjuf voor de klas. Na die jaren sprak een andere omgeving haar aan en is ze naar het buitenland vertrokken om na vijftien jaar weer terug in Nederland te komen. Eenmaal terug was de volgende baan bij een Medisch Kleuterdagverblijf (MKD) waar een kleutergroep gestart moest worden. ‘Een erg leuke baan, maar wel groeide het gevoel dat een heel leven kleuterleidster zijn niet een gedachte was waar ik enthousiast over werd. Daar kwam het besluit uit voort om weer te gaan studeren. Vijf jaar lang pendelde ik drie avonden in de week naar de universiteit in Leiden. Na heel hard leren had Nederland er een nieuwe orthopedagoog bij.’ 

 Tolk voor mensen met autisme
Met dat papiertje op zak kon de overstap gemaakt worden naar de school verbonden aan het Pedologisch Instituut in Den Haag (PI-school). Ze leerde van mensen met autisme hoe het in hun hoofd werkt.  ‘Mijn taak bestond daar uit het begeleiden van de twee groepen met leerlingen met autisme op de school zelf en als ambulant begeleider voor leerlingen met autisme in het regulier onderwijs.’

Steunpunt Autisme Noord-Holland
Op een zonnige zaterdagmorgen stond er een advertentie in de krant waarin er een orthopedagoog met kennis van autisme werd gevraagd op een school voor zeer moeilijk lerende kinderen (ZLMK-School). Gesolliciteerd en de baan gekregen. Van daaruit gedetacheerd naar het Steunpunt Autisme Noord-Holland, een project van het ministerie om meer kennis over autisme in het onderwijs te brengen. De belangstelling voor autisme is begonnen in Duitsland waar ik Basje in de klas kreeg. Een kleutertje die met zijn tweeling broer een eigen taal had en verder alleen sprak in zinnen uit Disneyfilms. Hij kon de dag alleen starten als hij eerst alle autootjes op kleur in de vensterbank had gezet.

‘Op het MKD kreeg ik meerdere kinderen met autisme in de klas, zoals Sjoerd die aan iedereen vroeg of ze wel een wasmachine hadden en ze er Pearl in deden. Wanneer hij heel gespannen was werd hij een achteruit rijdende vrachtwagen met bijbehorende geluiden. Als hij goed zijn best had gedaan mocht hij als beloning 10 minuten naar de wasmachine kijken. Sjoerd had dan een top dag!’

‘Op de PI- school was er Dirk, die als passie de routes van alle bussen in Den Haag had en daarvan alle haltes kende. Zijn beloning was roltrappen in warenhuizen. Op de ZLMK-school was er Henk die alleen casinobrood met pindakaas van een bekend merk at. Hij dronk daar ook altijd hetzelfde bij en nee, hij was nooit ziek.’

Veel kunnen bereiken

‘Fascinerend vond en vind ik deze groep mensen. De laatste vijftien jaar heb ik alleen met mensen met autisme gewerkt of met de mensen in hun omgeving. Door inzicht te geven in het autistisch denken en handvatten te bieden in de aanpak, hebben we veel kunnen bereiken. Voor het vergaren van kennis en het op de hoogte blijven van de laatste ontwikkelingen heb ik onder meer opleidingen gevolgd in België en Engeland en op diverse plaatsen in de wereld grote congressen bezocht. De laatste tien jaar heb ik voornamelijk gewerkt vanuit de methodiek ‘Geef me de 5.’  Dit maakt met aangepaste communicatie en structuur het leven duidelijk en voorspelbaar.

 Helemaal gesetteld in Zweeloo
In Zweeloo gaat ze nu van haar pensioen genieten. Geen verhuizingen meer, want Ellen is helemaal gesetteld in Zweeloo. Het is een nieuw hoofdstuk in het leven van een vrouw die haar hele leven, naast een volledige baan, is blijven studeren. Uiteraard bleef er ook voldoende ruimte over voor andere dingen. ‘Zo heb ik altijd honden om me heen gehad en daar veel trainingen mee gedaan. Ze zijn een onmisbaar deel van mijn leven geworden. Hondenbezitter betekende ook dat ik jarenlang ’s ochtends om kwart over 5/ half 6 opstond om ze vóór schooltijd goed uit te kunnen laten…Dat hoeft nu niet meer, heerlijk……! ‘

‘Het was logisch dat de nieuwe woning sowieso aan één voorwaarde moest voldoen:  mijn honden moesten lekker vrij kunnen lopen…... Dat is aan Kloosterdwarsweg geen enkel probleem. Ik heb hier nu voldoende tijd voor mijn hobby’s: tekenen, muziek, theater, buiten bezig zijn en lezen, heel veel lezen.

Ellen heeft op het gebied van autisme heel veel kennis opgebouwd en dat zou ze nog graag met belangstellende inwoners willen delen. ‘Hierbij dus het aanbod: mocht u behoefte hebben om wat meer te weten over autisme of er vragen over hebben aarzel niet en neem contact met mij op. Ik mag u graag helpen. Voor meer info: stuur een mail naar: Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of bel met 06 – 46 30 64 18.

Bijschrift: Ellen van der Linde (66) is na meer dan tien verhuizingen in haar leven helemaal gesetteld in Zweeloo. De Kloosterdwarsweg voelt voor de in Overijssel geboren en in Zeeland getogen Ellen als een warm bad. (Foto: Hans Jansen)

Oes Eig'n Kraantien d.d. 19 februari 2019

Plaats reactie

De redactie behoudt zich het recht voor, ingezonden reacties niet te publiceren, indien de redactie meent dat deze reactie onnodig kwetsend is, of beledigende inhoud bevat.

Informatie

Zweeloo-digitaal is een initiatief van en voor inwoners uit de regio Zweeloo en omstreken en voor iedereen die interesse heeft in de regio. Het is een niet-commerciële website. Als u aanvullingen, tips of journalistieke inbreng heeft ontvangen wij die graag. Wij kunnen onze website daar weer mee verbeteren.
Rechts hiervan kunt u het Contactformulier openen.

DB Sweel