Henk en Antje wikken en wegen, maar nog geen definitief besluit tot stoppen. “Binnenwippen”, bij Henk en Antje Veldmann aan de Kloosterdwarsweg, dat kan nog. Zo lang als Henk en Antje nog niet een definitief besluit tot stoppen met de weverij hebben genomen.

“Even binnenwippen” bij Henk en Antje, dat is haast een onmogelijkheid. Even gaat verdwijnen, als de verhalen verschijnen………Verhalen door en over het weversechtpaar. Dat elkaar trouwens op het Zuidlaardermeer voor het eerst heeft getroffen indertijd, want je kunt hen ook een water-echtpaar noemen.

Schering en inslag
De insteek voor dit stukje is echter toch wel de weverij. Daarom de titel ‘schering en inslag’. Dat zijn woorden die van cruciaal belang zijn voor weven. Wat Henk meteen toont op zijn weeftoestel, dat een plekje heeft gekregen in het achterhuis. En waar ook de kleurrijke kleding hangt, die Antje van de geweefde stoffen maakt. Het weefgetouw past daar mooi. Het grote, voormalig industriële, weefgetouw is niet meer in gebruik. Mag wel verkocht worden, want Henk en Antje gaan afbouwen. “Nee, nog niet stoppen, maar een tandje minder, dat mag wel, gezien leeftijd en gezondheid,” wordt verteld.

Geweldige jaren
Henk heeft lange tijd zijn weverij gehad in het gebouwtje bij het dierenkampje, dat nu is afgebroken. En hij weefde in het Openluchtmuseum in Schoonoord. “Geweldige jaren heb ik daar beleefd,” vertelt Henk. “Wel een miljoen mensen ontmoet, gedurende die jaren. Mensen die niet uitgekeken raakten op de ingewikkeldheid en de systematiek van het weven. En op de resultaten, uiteraard. Voor hen was het voorwerk, het tijdrovende voorwerk, niet te  zien. Want reken maar eens uit hoeveel draden je moet spannen als je 100 meter stof wilt weven van 1 meter breed.” Berekend hebben we dat nu niet, maar als je de hoeveelheid ziet, en je hoort hoeveel spoelen met draad nodig waren, dan begrijp je dat Henk en Antje maar zo een week bezig zijn, voordat de eerste spoel doorgeschoten kan worden.

Bekende namen
Bijzondere stoffen weefden en verwerkten ze. En daarmee werden ze bekend. Namen als Gerda van Wageningen, Willem Nijholt, Alidus Hidding, Roelofje van der Kolff en ook vele anderen, voor ons onbekenden, maar door de jaren heen góéde bekenden geworden van het echtpaar Veldmann, passeren de revue.

Handelsgeest
Een verhaal over wol van IJslandse schapen illustreert de handelsgeest van de familie. Tot in de Salzburger Messe. En daarna een soort monopoliepositie in de verwerking van deze zeer bijzondere wol tot stoffen en kleding. “Gouden jaren”, zegt Henk.

Top- en tropenjaren
Het waren top- maar ook tropenjaren. In het Openluchtmuseum werd 7 maanden lang 7 dagen per week gewerkt. Daarmee stopte Henk op een gegeven moment. Maar ‘thuis’ ging het weven door. En het maken van de mooie, speciale kleding. En al die andere creatieve uitingen…. Tijd te kort. Leeftijd klimmend. En dus het besluit genomen te gaan stoppen….. of toch nog niet…. of een beetje…..

Open
Eén ding is zeker: zo lang als Henk en Antje Veldmann in de ZEEF in OEK staan, met de vermelding dat ze open zijn na telefonische afspraak, kan er nog genoten worden van het weefgetouw, het weven, de kleding, de tassen (ontwerp van ook al creatieve dochter Manda) én de verhalen. Want die komen, geheid, die blijven schering en inslag.

Na top- en tropenjaren schakelt het weversechtpaar Henk en Antje Veldmann een tandje lager, maar van definitief stoppen is voorlopig nog geen sprake. (Foto: Jansje Brands).

Oes Eig'n Kraantien d.d. 26 november 2019