.

.

 

.

Dierenartsenwoning een bijzonder pand

Het villa-achtige huis staat half verscholen in het groen aan de Aelderstraat 19 in Aalden. De naam 'WANDA' op de mansardegevel is door de overwoekerende blauweregen niet meer te zien, maar de driezijdige erker met het grote balkon en de openslaande deuren geven de woning een voornaam aanzien. De aanbouw rechts met de zorgvuldig in twee kleuren geschilderde raamkozijnen draagt ook hiertoe bij. Het huis lijkt groter dan het is, want de plantengroei boven de deuren verbergt geen extra zolder, maar een loze muur. Toch, de woning is bijzonder, ook al omdat hij in 1927 gebouwd werd.
Veearts Seubring liet de villa bouwen. Hij oefende zijn praktijk uit in de voormalige gemeenten Zweeloo, Oosterhesselen en Sleen. Een praktijkruimte had hij niet nodig, want alle behandelingen vonden nog bij de boer plaats. Seubring maakte alle geneesmiddelen, zoals poeders en zalfjes, nog zelf. Aan de rechterkant van het huis bevond zich de eetkamer met daarachter de keuken en links van de brede middengang achter de voordeur waren de huiskamer en een houten serre. In laatstgenoemde ruimte verzorgde Seubring zijn geneesmiddelen. Een trap met leuningen halverwege de gang leidde naar de verdieping. Rechts van het huis was de garage, waar de veearts zijn motorfiets stalde en daarnaast bevond zich ook nog een badkamer met een ligbad. Mevrouw Seubring, 'een stadse', stond erop, dat haar echtgenoot na zijn praktijkbezoeken er een uitgebreid bad nam. Zij duldde in haar huis geen vieze luchtjes!
Het huis staat op een verhoogd terrein, dat behalve voor meer aanzien ook voor een droge ondergrond zorgde. De boeren van de boermarke voerden, voor de bouwwerkzaamheden begonnen, een groot aantal wagenvrachten grond aan. Volgens overlevering kregen zij na het lossen van elke vracht een borrel en de overlevering wil ook, dat zich in de bodem onder het huis een grote hoeveelheid gebroken glas moet bevinden. Na het overlijden van Seubring in 1943 stond de woning enige tijd leeg, alvorens in beslag genomen te worden door Duitse militairen. Na de bevrijding werden er in verband met de woningnood verschillende dakloze burgers in ondergebracht. Hierdoor kon de in 1945 aangestelde nieuwe veearts Ebbing Brill zijn huis niet betrekken en nam hij dus noodgedwongen zijn intrek in Hotel Been. Hij had het zo druk en verteerde daardoor zo weinig, dat de toenmalige hotelier Hendrik Been eens verzuchtte: 'Die veeartsen kunt wel veul verdienen, maor ze hebt geen tied um 't op te maken!' Pas in 1947 kwam de woning weer beschikbaar en toen was het pand volledig uitgewoond. Er zaten zoveel gaten in de parketvloer, dat er twee millimeter afgeschaafd moest worden. Het gevolg is, dat er nu écht niets meer af kan! Na een grondige opknapbeurt betrokken Brill en zijn bruid de veeartsenwoning. In de garage werd voortaan een auto gestald en aan de achterkant daarvan kwam een even grote schuur. Mevrouw Brill ging na enige tijd ook autorijden en wel met een 'Deux Chevaux', een 'Lelijke Eend' dus. Dit wagentje stalde ze in 'Het Eendenhok", een klein schuurtje in de tuin. Veearts Brill werd 's nachts niet graag gestoord en als er een boer in het donker aanbelde, beklom hij de bank voor het kleine zolderraampje boven de deur en riep keihard: 'Wat is er aan de hand?', waarna het gesprek verder voor ieder verstaanbaar werd afgewikkeld. In 1953 kreeg Sleen een eigen veearts in de persoon van de heer J.H. Staal en in 1960 volgde Oosterhesselen met de heer A. Rozeman. Zo hield Brill alleen de gemeente Zweeloo over, maar dat leverde gezien de gestegen behoefte geen enkel probleem op.
Ebbing Brill werd in 1970 opgevolgd door Gerhardus Kuipers, die kort voor zijn aantreden getrouwd was met Roely Lamberts. Na vijf jaar besloten ze de woning ingrijpend te verbouwen. De voordeur werd vervangen door een muurgedeelte en de brede gang verloor zijn functie. Een deel ervan werd medicijnbewaarplaats en de nieuwe hoofdingang kwam in de rechterzijmuur. De vrijgekomen ruimte werd benut voor vergroting van het woongenot, terwijl de kleine praktijkruimte behouden bleef. Ook al was Gerhardus Kuipers officieel dierenarts, negentig procent van zijn praktijk bleef bestaan uit landbouwhuisdieren. Kleinere dieren werden behandeld in de praktijkruimte en een enkele keer in de keuken. Zo werd tijdens de verbouwing van 1975 een drachtige boxer binnengebracht, die alleen met de keizersnede verlost kon worden. Terwijl Gerhardus in de keuken zijn handen vol had aan de operatie, kwamen de juist aan het werk zijnde tegelzetters een voor een binnendrentelen. Zij wilden die keizersnede ook wel eens zien en het gevolg was, dat het echtpaar tot 's avonds zes uur met hen opgescheept zat. (Bron: Coevorden HuisAanHuis / Kon. Boom Uitgevers)
Roely en Gerhardus kregen een zoon en een dochter, die inmiddels al het huis uit zijn. In 1995 ging de dierenartsenpraktijk Zweeloo toch weer met die van Sleen en Oosterhesselen samen in de Dierenartsenpraktijk Het Zuidenveld in Sleen. Vijf jaar later ging Gerhardus met pensioen. Roely en hij bewonen nog steeds deze bijzondere woning, een monument van 83 jaar oud. Sta er eens een moment bij stil.
Plaats reactie

De redactie behoudt zich het recht voor, ingezonden reacties niet te publiceren, indien de redactie meent dat deze reactie onnodig kwetsend is, of beledigende inhoud bevat.

Informatie

Zweeloo-digitaal is een initiatief van en voor inwoners uit de regio Zweeloo en omstreken en voor iedereen die interesse heeft in de regio. Het is een niet-commerciële website. Als u aanvullingen, tips of journalistieke inbreng heeft ontvangen wij die graag. Wij kunnen onze website daar weer mee verbeteren.
Rechts hiervan kunt u het Contactformulier openen.

DB Sweel