Een toertie leden heb wij bij op de zang een Oostenrieks liedtie leerd, dat hiette: ”Es schwickt und es schwackt”.
Dat holdt zo ongeveer in, dat je ’t aal overal zeer döt. De iene dag hej dit en de aandere dag weer dat.
En...aj ’t non maar in de kont hadden, dan kunden ij ’t oet schieten, mar helaas pindakaas, dit keer was ’t mien arm.
Ik begreep der niks van, mar ’t dee allergloependst zeer.
Dus ik hen de dokter, net as in dat liedtie: ”Drum geh i zum docta und da bin i schon wieda pumpela gesund”! Ja, was ’t mar waor, niks simsalebim!
Het zul wal ’n zenuw weden, die bekneld zat. Ik kreeg pillegies met tegen de pien. Die mus ik innimmen veur ’t hen berre gaon. Ik kun haost niet wachten, tot da’k mij oettrekken kun, want ik har in gien tieden meer lekker slaopen.
En toen iniens, tot mien stomme verbaozing, zag ik ’s mörgens toen ’k eindelijk oet ’n diepe slaop ontwaakt was allemaol bulties op en under die zere plek. Toevallig hadden wij die aovend een barbecuefeesie bij oes in de straot en ik zat zó vrééslijk te klagen en te stennen, dat er een paar vrouwen waren, die met mij te doen hadden. Zie wolden die bulties wal ies zien.
En waarachtig. Zie stelden feilloos de diagnose ! Gordelroos !
Huh ??? Hoe kwam ik an gordelroos ? Dat was niet belangriek. Nee, hoe kwam ik der weer of, dat was veul veurnamer !
Dus ikke weer hen de dokter, en ja heur, de dames hadden geliek, ’t was gordelroos. Tja, dat zeden ze ja al. Non ja, dokter hef mij ’n kuurtie geven en inmiddels bin ik al weer ”pumpela gesund ”. Gelukkig mar, want aj ienmaol an’t knooien bint !!
En non mar hopen, dat ’t zo blef, want ik schreef lèest al ies, dat Binkie old wordt, mar ik kan ’t ok wal weten heur, dat de tied zien tol eist.
As der vrogger argens wat te beleven was, dan was ik der altied as de kippen bij. Altied achter de meziek an! Tegenwoordig denk ik aal vaker: ”Geef mien portie mar an Fikkie”. Mar zo zal ’t wal heuren, elke leeftied hef zien bekoring.
’t Is trouwens wal jammer, dat de tand des tijd ok wat betreft het uterlijk zo genaodeloos toeslat. Der is gien ontkommen an. Elke dag een rimpeltie meer en de pondties wult ’t er beter an dan der of. Non ja, te mager is ok niet goed , want dat tiekent zo !
Ik las körs trouwens een mooi stukkie in de Libelle.
Bij olde vrouwen gaot die bovenarms ja vaak zo lubbern, toch ?
Non, der was ’n oma op visite west bij heur kinder en kleinkinder.
’t Was die dag mooi weer, dus oma har blote arms.
Toen ze vort gung, zwaaide de femilie heur oet en oma zwaaide stevig terug.
Opiens schrieuwde heur kleinzeuntie: ”Oma, uw botje is eruit”!
We blijven lachen !!
