De grens tussen Zweeloo en Sleen wordt gemarkeerd door een platte zwerfkei. Niet zo maar een steen, maar een gedenksteen.
Aan de Zweeloërstraat, op de grens tussen Zweeloo en Sleen, treft u deze oude grenssteen aan. In een ver verleden werd hier langs het karrenspoor over de toenmalige heide, op een donkere avond de omgeving fel verlicht door een bliksemflits. Onweer dreigde! Toevallig passerend volk in een linnenwagen vonden hier tot hun grote schrik, het ontzielde lichaam van een jonge vrouw, door messteken om het leven gebracht. Bij navraag wist een boer uit Aalden te vertellen dat deze vrouw een zwerfster was. Hij had haar te eten gegeven, toen ze bij hem had aangeklopt. Ze had hem verteld dat ze Elsie heette en uit Gelderland kwam. Daarna was ze vertrokken, en dat was alles wat men te weten kwam over haar. De Slener en Zweeler volmachten kregen onenigheid over op wiens grondgebied ze gevonden was en wie moest opdraven voor de begrafenis. De Drost moest er aan te pas komen en die bepaalde dat Elsie op kosten van Sleen op het kerkhof in Zweeloo begraven moest worden. De Slener boeren plaatsten op de plek van de vondst ijlings een platte zwerfkei. Zij hadden betaald, het was hun grond. Zodoende was de grens vastgesteld: Met Elsie's steen als grenssteen en als herinnering aan het vermoorde meisje.
De Elsiesstien
't Wet hoast gien ien
Op de markegrens van Zweel en Slien
Is 't niet wat roar
Ze stiet doar moar
Al lang, joar noa joar
Ien enkel zal 't nog weetn
't Is wat vergeetn
Deur de tied versleetn
Dat deur een bliksemschicht
Hier 't einde kwam veur 'n hiel jong wicht
