Paosvuur:
Hej nog olde wannen,
die wij ’t aovend branden?
Hej nog een bossien stro of riet?
Aans wul oes paosvuur niet.
In 1969 bin wij van Noord-Slien verhoesd naor ’t Klooster in Zweel.
Mien schoonolders hadden daor een transportbedrief en wij gungen dat overnimmen.
’t Was wal even wennen, een aander dörp, een aander slag volk en oetslaopen op twiede paosdag, dat kunden wij wal schudden. Mar wij vunden dat agil niet slim, ’t har wal wat!
Het leek wal asof alle kwaojongen oet ’t dörp mar ien en dezölfde missie hadden, ’t paosvuur mus klaor en mien man mus met de vrachtauto met um snuiholt en alle soorten rommel bij mekaar te halen. Ok de olde banden van oeze vrachtauto’s waren slim in trek! En dat paste oes ok wal, dan waren wij ze mar weer kwiet.
Vandaag en de dag mag zuks niet meer en dat is mar goed ok. Iederien is zuk der bewust van worden, daw zunig op moeder aarde moet weden, want oeze kinder moet later ok nog schone lucht in kunnen aodemen en van de natuur kunnen genieten.
Tegenwoordig bint er strenge regels, speciale inbrengdagen waorbij der op toekeken wordt, wat wal inbracht worden mag en wat niet. As elkenien zuk an die regels holdt, dan kunt de kinder toch nog ien keer in ’t jaor een fikkie stoken. Want ja, wat is der non spannender dan het geknetter van hoogoplaaiende vlammen en die vonken van ’t vuur die zuk in ’t donker een weg zuukt deur de lucht! Mekaar zwart maken en as zwarte Pieten in hoes kommen en dan moord en braand schrieuwen as je moe je in de tobbe stopt en zó hard op je möt poetsen, umdat die rommel der haost niet meer is of te kriegen! De volgende mörgen ziej der nog niet al te fris oet, dan blek dat je moe je de oren niet goed waskert hef en ij hebt zwarte kringen um de ogen. Mar ’t gef allemaol niks, ’t paosvuur heurt erbij!
De bult is opbraand en daormet is de winter op de loop jaagd.
Het neie jonge leven kan weer oetbotten. Het is weer veurjaor, de winterjas kan weer oet!
