Een week of 5, 6 geleden werden ze voor het eerst gezien, dé verbeelding van de herfst, rood met witte stippen: vliegenzwammen.
Een hele zwerm zwammen groeide aan de Marsstukken. Ze hadden heel veel bekijks. Veel kinderen kwamen kijken, al dan niet met ouders. Ook vakantiegangers, die langs de Marsstukken fietsen, stapten af om de pracht te bekijken. Als ware fotomodellen lieten ze zich links- en rechtsom fotograferen.
Tot de dag waarop het leek of kabouter Spillebeen in hoogsteigen persoon aan het werk geweest was, zoals in het liedje wordt verwoord:
Op een grote paddestoel, rood met witte stippen
zat kabouter Spillebeen heen en weer te wippen.
Krak! zei toen de paddestoel, met een diepe zucht,
allebei zijn beentjes, hoepla! in de lucht.
Geen paddestoel meer te zien……….. de maaiers hadden hun werk gedaan.
Tja, blijkbaar kan er niet altijd rekening worden gehouden met bloemen, of paddenstoelen….
Jammer is het wel. Daar aan de Marsstukken zijn geen vliegenzwammen meer te zien.
Op de foto’s kunnen ze in ieder geval nog bewonderd worden.
