Trouwe lezers van OEK hebben het misschien gemerkt, maar de Gazelle is een poosje uit de lucht geweest.
De reden hiervoor lag niet zozeer bij de Gazelle zelf, maar meer bij het Baasje. Baasje had namelijk behoefte aan een “Dumoulintje”, wat zoiets betekent als voor onbepaalde tijd even een pauze inlassen en proberen jezelf opnieuw uit te vinden.
Maar waar Dumoulin na veel wikken en wegen de racefiets definitief aan de wilgen hing, besloten de Gazelle en Baasje uiteindelijk toch dapper door te fietsen. Het waarom is moeilijk uit te leggen, maar het zal zoiets zijn als een combinatie van de liefde voor Sweel en haar omgeving en het leuk vinden om daarover regelmatig een stukkie te schrijven.
Kwintsheul
En zo trappen we op deze warme dinsdagmiddag eind augustus verwachtingsvol door het Klooster richting de Marktstraat. Op een bankje onder de bomen bij de pastorie zit een echtpaar genoeglijk om zich heen te kijken. Ze komen uit Kwintsheul, gemeente Westland, vertellen ze. Op vakantie in Drenthe maken ze vandaag een fietstocht van ruim veertig kilometer en ja, het is hier in één woord prachtig. Ze zijn al vaker in Drenthe geweest, benadrukken ze, maar om hier nu te gaan wonen, nee dat gaat ze nog net iets te ver, letterlijk en figuurlijk. “U weet wel hoe dat is hè, al onze kinderen, familie, vrienden en kennissen wonen daar.” We knikken van ja, we begrijpen het.
Henk en Gitta
Bij Henk en Gitta Vaessen aan De Wheem valt een honingkleurig bordje op. “Honing van de imker. Hier verkrijgbaar” lezen we. Toevallig zijn we een grote liefhebber van ambachtelijke honing (vaste prik: iedere morgen een boterham met honing), dus we zullen zeker nog eens terugkomen. Aan de overkant van de weg lachen de pompoenen en biologische jampotjes van Paul Dijkstra ons ook al uitnodigend toe.
Droogtestress en de geur van hennep
De bladeren van de bieten voorbij de kerk hangen er slap, geel en soms helemaal verdord bij. Het is een beeld dat we deze middag op onze route veelvuldig zien. De hitte van de afgelopen weken speelt de bieten danig parten. Ze hebben het zichtbaar zwaar. Via internet leren we zowaar het begrip “droogtestress” bij bieten kennen.
Speciaal voor de geur van de hennepplanten van Albert en Klaas Elting uit Benneveld maken we een omweggetje door de Stroeten. Maar helaas, we hebben pech…. de planten zijn al geoogst. En dat is iets vroeger dan normaal, vertelt Klaas aan de telefoon. Voor het drogen blijft het stro nog wel zo’n drie weken op het veld liggen, doceert Klaas verder. Ter verduidelijking, het gaat in Benneveld dus niet om de bekende geestverruimde middelen, maar om industriële hennep. Geschikt voor toepassing in bv. textiel en de auto-industrie.
Via de Koelakkersdijk en de Haarmaatsdijk komen we weer terug op het fietspad naar Noord-Sleen. Een eindje verder fietsen we links onder de N381 door het Sleenerzand in.
Het Sleenerzand
Nooit geweten dat zich in het Sleenerzand ook een bosreservaat bevindt, met de enigszins saaie naam Oosteresch. Sinds 1989 is dit stukje bos aangewezen als bosreservaat, lezen we op een bordje. Wat betekent dat de natuur hier haar gang mag gaan zonder dat er in wordt gegrepen. Dode bomen blijven staan of liggen. Staatsbosbeheer kan hierdoor de veiligheid helaas niet garanderen, dus kunt u beter, nee moet u wegblijven uit dit stukje Sleenerzand.
Waar we wel even naar toe gaan, is het onderduikershol links van het fietspad. Erg vrolijk worden we er niet van: een bewogen stukje geschiedenis van het oorlogsjaar 1944 is hier momenteel verworden tot slechts een gat in de grond met veel, heel veel opslag. Jammer!
Metinus Wesseling, de Jos Hermens van Meppen
Een eindje voorbij de Galgenberg komen we zowaar Metinus Wesseling, de Jos Hermens van Meppen, hardlopend tegen. Bijna 62 jaar is hij nu. Zeker drie tot vier keer per week trekt hij de hardloopschoenen aan voor een afstandje van zo’n twaalf tot dertien kilometer, vertelt Metinus alsof het de normaalste zaak van de wereld is. En oh ja, elke dag gaat hij ook nog op de fiets naar zijn werk in Emmen.
Boogbruggetje over het Oranjekanaal
Bij het boogbruggetje over het Oranjekanaal treffen we een zwijgzame mevrouw. Ze wil nog net kwijt dat ze de Drentse Bosroute fietst. Op internet lezen we ’s avonds dat de route ruim 40 km lang is en een feest is van schilderachtige landschappen met heideheuvels, bossen en Schotse Hooglanders. Dus, wie weet….
Nog een pilsje bij Wim
Bij Wim Hegen drinken we nog een pilsje. Die hebben we bij deze temperatuur (ca. dertig graden) wel verdiend, vinden we zelf. En het kan nu nog bij Wim!
Oes Eig'n Kraantien
