Het is een stralende blauwe augustusdag; een van de weinige zomerse dagen tot dusver. Een ideale gelegenheid om met de Gazelle op pad te gaan. Immers, met mooi weer ziet de wereld er toch een stukje mooier uit. En, het moet gezegd worden, we worden niet in onze verwachtingen teleurgesteld. De vele kleurrijke bloemen in de bermen, weilanden en sloten en langs de Aalderstroom geven deze augustusdag dag een extra zomers gevoel.
En ......overal is die heerlijke geur van drogend hooi in de weilanden. Nostalgische herinneringen aan de radiopraatjes van de Groningse bioloog Dr. Fop I. Brouwer fietsen met ons mee. Bijna 3000 praatjes verzorgde hij op de zondagmorgen voor de VARA en altijd sloot hij die af met de gevleugelde woorden: al wat leeft en groeit en ons altijd weer boeit.
We gaan dit keer naar Wezuperbrug, een tochtje met wat omwegen van zo’n 15 km. We beginnen bij de Paardelandsdrift in Aalden. De straat doet met zijn vele paarden en pony’s aan de rechterkant haar naam alle eer aan. De bijbehorende stallen variëren van bijna hotels tot helaas ……..vult u zelf maar in.
Voor het bruggetje over de Aalderstroom slaan we linksaf en fietsen we parallel aan de autoweg richting het grondgebied van de gemeente Midden-Drenthe. De Aalderstroom is hier met haar kronkelige loop en vele bloemen en planten misschien wel op haar mooist. Ondanks de directe nabijheid van de autoweg Emmen-Drachten is de stilte en rust overweldigend. Het hobbelige fietspad brengt ons terug in de werkelijkheid en via de Bosweg belanden we uiteindelijk bij de Wezuperweg. Ondanks de waarschuwing “Doodlopende weg” steken we, nieuwsgierig als we zijn, toch de weg over naar het natuurgebied Oosterholten.
De doodlopende weg gaat gelukkig over in een zandpad. Het bordje “pas op stieren” nabij een kunstmatig aangelegde plas doet het ergste vermoeden, maar het valt achteraf allemaal mee. Via een tweetal wegen met de mooie namen Holsdiek en Smalhoorn, met rechts minicamping Orvelte, fietsen we tegen het Oranjekanaal ZZ aan. ’t Is nog 1,7 km naar Wezuperbrug, lezen we op de richtingaanwijzer.
Het bankje bij de brug geeft ons wat indrukken van het dorp. ’t Is er redelijk druk, maar dat zal ongetwijfeld met de vakantiegasten van het Kuierpadtien te maken hebben. Le pont perdu heet het kunstwerk tegenover ons. Een passende brug bij een verloren kanaal lezen we later als omschrijving op internet. We beseffen daar op dat bankje dat we eigenlijk niet veel weten van Wezuperbrug. We moeten later nog maar eens terugkomen.
Een lange saaie weg met altijd wind tegen, dat is het beeld dat we tot dusver hadden van de Brugstraat. Niets daarvan is waar op deze zonnige middag. We zien verrassend mooie huizen met dito tuinen. Een bord waarschuwt ons onderweg voor overstekende koeien. Bij De Krosbulten is het stil. Het gebouw lijkt te wachten op weer een nieuw schooljaar. Wij weten wel beter: de deuren zijn voorgoed gesloten. De fruittuin op nummer 25 is wel open.
Bijschrift foto: Le pont perdu bij de brug in Wezuperbrug (foto Ina Brinks)
