Veurige week bin’k hen de vergadering van dörpsbelangen west.
Het gung over van alles en nog wat, mar een paar dinger spreuken mij toch wal arg an. Bijveurbeeld, een paar kinder, die slim geern een speultuuntie wolden. Zie hadden een hiele koppel handtiekeningen verzameld en die beuden ze de veurzitter an. Da’s toch geweldig ?
’t is ja ok agil gien slecht idee, want dan bint ze tenminste van de straot of en daormet kom ik geliek op ’t volgende punt, ’t is levensgevaorlijk op straot, umdat hiel veul mèensken veuls te hard riedt bij oes op ’t dörp.
Mar wel bint dat dan, die mèensken ? Non in de zaal bij die vergadering daor zaten ze niet. Tuurlijk niet ! Ik ok niet.
Gieniene döt ’t en toch gebeurt ’t !
En met ’t schaamrood op de kaken geef ik bij dizze eerlijk toe, dat ik ’t ok wal iens doe ! Niet meer zo vaak as vrogger, want toen he’k ’t iens presteerd da’k in tied van hoogoet twintig minuten twie keer op de bon slingerd weur in