Slechts een dag was Vincent van Gogh in Zweeloo. Hij hoopte er de kunstenaar Max Liebermann te treffen die echter al een jaar eerder was vertrokken. Om de tijd te doden maakte hij een schets van de kerk. Het gebouwtje aan de rand van Zweeloo had namelijk veel indruk op hem gemaakt, zoals hij zijn broer Theo schreef, zeker omdat er net een herder met schapen voorbij liep. Ruim honderd jaar later kan iedere bezoeker zich nog steeds herkennen in het beeld dat Van Gogh heeft opgeroepen. Voor de ingang van de kerk ligt een grote steen. Hij is lang geleden onder het altaar gevonden en zou wijzen op een heidense offerplaats als voorganger van de christelijke kerk. De eerste christenen probeerden namelijk zoveel mogelijk aansluiting te zoeken bij de rituelen en heilige plekken van de plaatselijke bevolking. In Drenthe is echter geen enkele kerk aan te wijzen die boven een heidense tempel of offerplaats is gebouwd. Ook is niet bekend of grote stenen als die van Zweeloo wel een rol hebben gespeeld in een of ander vroeg-christelijk ritueel. De buurt was in ieder geval al lang bewoond want vlakbij is het graf gevonden van de zogenaamde prinses van Zweeloo, een voorname dame uit de 5e eeuw.

Yvonne Brill presenteert 59e deel Bianca-serie

Met 'Bianca en Gypsy' verscheen medio september alweer het 59e deel van de populaire jeugdboekenreeks Bianca van schrijfster Yvonne Brill. De in Aalden woonachtige auteur kroop voor de 59e maal in de huid van Bianca. De hoofdrolspeler, een fanatieke en bedreven amazone, moet dit keer met haar vriendinnen nogal wat problemen zien te overwinnen. Het gloedvolle verhaal staat opnieuw garant voor flink wat leesplezier. In deel 59 wordt het knap onrustig op manege 'De Vriendschap' in Vries. Dat komt niet alleen door alle verbouwingen, maar vooral omdat Bianca en haar vriendinnen verzeild raken in een angstig avontuur, een ontvoering! Naast deel 59, die via de boekwinkel en de website www.biancaboek.nl verkrijgbaar is, is er overigens ook een speciale verjaardagskalender verschenen, met daarin dertien omslagen van de diverse Bianca boeken. Ook deze kalender kan men via de website bestellen.

 

 

 

De maandagavond. Mans Roebertsen kijkt er iedere week weer naar uit. Dan repeteert de 100-jarige muziekvereniging B.O.M. steevast in dorpshuis De Spil. Mans heeft sinds 1981, toen hij op aanraden van Hendrik Vos lid werd van het muziekkorps, nauwelijks verstek laten gaan. Muziek is inmiddels niet meer weg te denken uit het leven van de 52-jarige Aaldenaar. En lid worden van een muziekclub was in het gezin Roebertsen een logische stap, want de beide zoons Erik (25) en Arjan (22) speelden jarenlang met veel verve in de drumband van B.O.M. 'Het is bijzonder jammer dat de drumband een aantal jaren geleden is opgeheven, anders waren ze zeker nog lid geweest', weet Mans. En ook zijn vrouw Bea heeft een nauwe verbondenheid met muziek. Van 1980 tot 1986 gaf ze met veel toewijding les aan de majorette-afdeling van het Zweeler korps. 'Ik had ervaring bij twee muziekkorpsen in Hoogeveen, waar ik ook als tamboermaître heb gefungeerd. Zodoende kwam de vraag of ik bij B.O.M. leiding wilde geven aan de majorette-groep. Dat was een mooie uitdaging.'

 

Vitale 87-jarige Aaldenaar blijft jong bij muziek

AALDEN - Muziek is niet meer weg te denken uit het leven van de 87-jarige Frans Rombouts. De vitale Aaldenaar schreef gedurende een reeks van jaren ettelijke duizenden arrangementen. Hij maakte furore in zijn geboortestreek West-Brabant als arrangeur en het bijzondere is dat hij tot op de dag van vandaag nog steeds furore maakt. Nu in Drenthe. Voor geen goud wil het vermaarde jazz- en danskorkest The Magnolians de creatieve arrangeur missen. Wat dat betreft is er in het leven van Frans Rombouts weinig veranderd. Sinds 2003 woont hij samen met zijn dochter Anita en schoonzoon Carlos in Aalden. In zijn woonkamer blikt de aimabele Brabander terug op zijn roemrijke loopbaan. 'Ik was een jochie van een jaar of acht, toen ik met Roosendaalse kermis een accordeon kocht voor twee kwartjes. Zo lek als een zeef. Met plakbandjes van busjes Buisman repareerde ik dat.' Frans liet het apparaat al spoedig naar de kwartjes lopen, want het geluid was weliswaar goed maar hij kon er geen wind inhouden vanwege de vele gaten. Daar is het bepaald niet bij gebleven. Na enkele jaren werd er een grote accordeon van 125 gulden gekocht en dat had in huize Rombouts wel wat voeten in de aarde, want dat was zo vlak voor de oorlog wel een aardig kapitaaltje. De investering zou zich echter dubbel en dwars terugbetalen, want Frans en muziek bleek een gouden koppel.

 

 

Bewonderenswaardige revalidatie na ernstig herseninfarct

Kees Verweij : van nature een doorzetter

AALDEN - In zijn atelier aan de Koemarsendrift in Aalden beschrijft Kees Verweij de ommekeer in zijn leven toen hij bijna drie jaar geleden getroffen werd door een herseninfarct. Een tijd lang zag en beleefde hij alles alsof het nieuw was. De gewoonste dagelijkse handelingen kregen plots een andere betekenis. Kees moest weer leren lopen, leren spreken én hij ging weer tekenen en schilderen. En juist het tekenen en schilderen, één van zijn allergrootste passies, werkten genezend: ze hielpen Kees bij het terugvinden van zichzelf. Zodra het weer kon, maakte hij weer krachtige kleurrijke schilderijen en tekeningen. Alsof er niets met hem was gebeurd.