Inmiddels was de Stichting de Wachthoorns opgericht en zo werd De Gelpenberg in de gelegenheid gesteld een 6-tal strategisch gelegen Ha. grond in bezit te krijgen. Het clubhuis was uitgebreid.
We waren dus klaar voor de volgende stap in onze ontwikkeling. Maar helaas het zou nog even duren voordat de baan uitgebreid kon worden. Hieronder een schets van de hobbels, ook wel mounds genoemd, die genomen moesten worden. In mei 1985 komt het Recreatieschap ZO. Drenthe met een ontwikkelingsplan golfbaan “de Gelpenberg” c.a. Het plan, opgesteld door de Grontmij, was gebaseerd op de volgende doelstellingen:
1. Breng bestaande golffaciliteiten op een volwaardig niveau.
2. Bouw de baan uit tot een toeristisch recreatief sportcomplex, hoofdaccent golfen.
3. De uitbreiding dient een openbaar karakter te hebben.
4. Ondersteun het geheel met verblijfsaccommodatie, hotel en appartementen.
De planvorming dient te leiden tot verbreding van het toeristisch seizoen en een structuurversterking van het gehele toeristisch-recreatieve gebeuren in de regio. Afgeleide doelstellingen waren onder andere versterking van de sociaal-economische structuur in de regio. Een positief effect op het vestigingsklimaat van bedrijven.
Realisatie:
Bestaande baan wordt uitgebreid met een 18-holes openbare baan en wel zo dat de golfclub haar wedstrijden kan spelen over 18 holes, met daarnaast toeristisch golfen.
1. Wandel-fiets-en ruiterpaden worden aangelegd, alsmede kunstlanglauf loipe.
2. Hotelcomplex met 120 appartementen en allerlei indoor sportfaciliteiten.
3. De investering zou ruim ƒ 16 miljoen bedragen.
In mei wordt het plan aan vele instanties in ‘De Bokkepruik’ te Zweeloo gepresenteerd.
Naar aanleiding van deze presentatie komt het bestuur met een perscommuniqué. Daarin wordt benadrukt dat de DGC een besloten vereniging is met volledige zelfstandigheid. Deskundigheid bij de aanleg en exploitatie van de baan uitermate belangrijk is. De belangen van de golfclub onvoldoende zijn belicht, maar dat het bestuur samenwerking zeker niet uit de weg gaat.
In september bezoekt C.d.K. de heer Oele, samen met veel gedeputeerden en een raadsvertegenwoordiging van Zweeloo de baan. In november zou de CDA-statenfractie een werkbezoek brengen. PR genoeg zou je zeggen om tot 18 holes te komen. Maar de klus bleek nog lang niet geklaard.
In 1986 worden de gesprekken met de gemeente, die inmiddels een voorbereidingsbesluit m.b.t. de gronden voor de golfbaan had genomen, doorgezet. De commissie Zelfstandige Uitbreiding Gelpenberg (ZUG) ziet op initiatief van Han Slump het levenslicht. Zij gaat aan de slag om te kijken of we toch niet beter zelfstandig tot een 18-holes baan kunnen komen. Al snel komt de commissie met een zeer goed onderbouwd plan met twee opties:
A. aanleg op gronden links van de oprit (juist; ons huidige bezit), kosten ƒ1.933.100
B. aanleg op gronden waar later Aelderholt is gerealiseerd, kosten ƒ 2.179.600
De commissie adviseerde om op duidelijke en ondubbelzinnige wijze met de gemeente verder te onderhandelen en na aanname op de ALV het traject in te zetten om de boerengronden te verwerven. In september biedt het bestuur van De Gelpenberg, mede namens de Wachthoorns, de gemeente een uitvoerige discussienota aan. Zweeloo stuurt de nota ook aan het Recreatieschap op. Toch blijkt dat de gemeente Zweeloo een beetje met de grond in haar maag blijft zitten en met meerdere partijen praat.
Begin 1987 volgt dan een intentieverklaring van de Gelpenberg om samen met de gemeente en het recreatieschap tot uitbreiding van de baan te komen. De gemeente reageert daar in eerste instantie kribbig op, maar later nemen de gesprekken van de in het leven geroepen werkgroep een positieve wending. Er wordt zelfs over een pachtcontract van gemeentegronden gepraat.
In verband met verwerving gronden neemt de Wachthoorns contact op met de Landinrichtingscommissie over een ruilverkavelingsplan. Er komen gesprekken met een mogelijke investeerder in het recreatieproject; Planconsult B.V. Ook Oranjewoud is daarbij vertegenwoordigd. Later zou Creatief B.V. aanhaken. Op de ALV worden de leden uitvoerig over de verschillende opties en de voortgang van de gesprekken, geïnformeerd.
In juli bezoekt Donald Steel, de opvolger van Frank Pennink, de Gelpenberg. In eerste instantie wordt het plan van de gecombineerde besloten en openbare baan besproken. Ontwerpen en revisies vliegen heen en weer, maar we komen er niet uit. Er is te weinig zicht op concrete (financierings)plannen van Creatief. Ondanks het feit dat de Gelpenberg zo langzamerhand genoeg kreeg van de afhankelijkheid van derden bij het realiseren van haar plannen, wordt in 1988 toch nog door het bestuur een ontwerp overeenkomst tussen de golfclub en Creatief opgesteld. Maar we komen niet verder. De gemeente komt met een nota over aankoop en ruiling van gronden t.b.v. van het recreatiepark en gaat dus wel door met voorbereidingen van onder meer ontsluiting van het terrein.
In 1989 komt het hoge woord eruit. Creatief haakt af. Het project bleek niet te financieren. We lijken weer terug bij af. Gesprekken worden nu weer rechtstreeks met de gemeente doorgezet, die weliswaar blijft vasthouden aan het grotere recreatieproject, maar tegelijkertijd begrip toont voor ons ongeduld en onze onafhankelijkheid.
Tijdens één van de besprekingen meldt de gemeente dat een intentie overeenkomst met Aegon is getekend. Hierbij zal niet langer sprake zijn van een integraal project. Dat luchtte op. Gesprekken met Aegon volgen in september en wederzijds worden de plannen toegelicht. Aegon wil een bungalowpark realiseren met een eigen 9-holes baan, maar wel samenwerken met de club m.b.t. greenfeespelers en onderhoud. Ook de projectie van de holes komt aan de orde alsmede de gronduitruil met de gronden van de Wachthoorns, die binnen het geplande park gelegen zijn.
Afgesproken werd dat de golfclub haar gesprekken met de gemeente zelfstandig doorzet en dat Aegon los daarvan haar eigen plannen gaat uitwerken.
Donald Steel krijgt alvast opdracht om een, nu definitief, ontwerp en bestek te maken. Het ontwerp gaat uit van integratie van bestaande en nieuwe baan, waarbij door veel aanplant en natuurlijke ondulaties op termijn het karakter van de bestaande holes wordt benaderd. Het open karakter van het Drentse landschap zou zoveel mogelijk worden nagestreefd. De plannen worden op de ALV van december 1990 gepresenteerd en met slechts twee stemmen tegen, aangenomen. De Enk wordt gevraagd een offerte uit te brengen. Na enige discussie volgt begin 1991 de opdracht voor de aanleg.
Inmiddels was de Stichting de Wachthoorns omgezet in Stichting Golfbaan de Gelpenberg, later te noemen Stichting Drentse Golfcourse de Gelpenberg.
De oorspronkelijke doelstelling, verwerven van grond, werd uitgebreid. De stichting zou de verwerving van de grond en de aanleg financieren. Deze constructie werd vaker in het golfwereldje gevolgd om BTW te kunnen besparen. Gelet op de nieuwe doelstelling kreeg de stichting een nieuw bestuur met als voorzitter Herman Westra van Holthe, Harry Zwiers trad op als penningmeester, Jan Geert de Boer als penningmeester van de golfclub en ondergetekende als secretaris. Het te financieren bedrag werd begroot op twee miljoen gulden. Ja en de rente lag toen nog rond de 9%, aldus de offerte van de ABN Bank.
Begin 1991 volgt het raadsbesluit 21 Ha. te leveren voor een bedrag van ƒ 685.000 en op termijn een tweede perceel groot ruim 5 Ha. voor ƒ 176.000. Hierop zou later de nieuwe driving range worden gebouwd. De zes hectare Wachthoorn-gronden worden uitgeruild.
Tot de overdracht eind juli wordt de grond eerst even gehuurd. De nota van Notaris Tammens sloot af met “door u te voldoen ƒ 944.031,06” Eén hobbel moest nog worden genomen. Er bevonden zich archeologisch belangrijke sporen van een urnenveld in het gebied. Dit was vastgesteld in 1938. In goed overleg met de RUG werd een verkennend onderzoek uitgevoerd. Binnen een week werd het onderzoek afgerond met de constatering dat door het in cultuur brengen van de gronden, het oorspronkelijk bodemprofiel zozeer verstoord was, dat er geen sporen meer werden aangetroffen. Het terrein werd vrijgegeven. Fred Bakker werd hierdoor geïnspireerd getuige de onderstaande tekening uit de PITCH
In het voorjaar volgt Hans Meijering de schrijver dezes als voorzitter van de Gelpenberg op. Ik zou mij met Tony Majoie gaan richten op de begeleiding van het gehele bouwproces. Tony was net afgetreden als voorzitter van de baancommissie en bracht zo heel wat groene ervaring mee. De Projectgroep Uitbreiding Golfbaan (PUG) was geboren.
In april 1991 wordt op feestelijke wijze door de burgemeester de eerste spa in de grond gestoken. Na zo’n 10 jaar ‘praten’ mocht dat ook wel. Kort daarop bezoekt Donald Steel de club. Samen met de Enk en de Heidemij worden nog een aantal punten van het ontwerp en het bestek uitvoerig aan de orde gesteld. Punten van aandacht waren het bodemonderzoek bij de vijverpartij, specificatie van de grassoorten, verschraling van de grond, invulling van het landschap en als stevig discussiepunt de opbouw van de greens. Dit laatste punt was uitermate belangrijk omdat integratie van de holes niet te veel verschil in de eigenschappen van de greens toestond.
De architect had een greenopbouw op een onderlaag van grind gespecificeerd. Hierdoor zouden de greens overtollig water snel afvoeren maar tegelijkertijd een goede vochtigheid behouden in drogere perioden. Deze opbouw was ook door de Sallandse bij hun uitbreiding toegepast. De bestaande greens waren op een zandbed opgebouwd. Mede op advies van de Enk werd besloten de specificatie van Donald Steel niet te volgen maar ook de nieuwe greens op een grof zandbed met drainage op te bouwen.
Donald Steel was daar niet gelukkig mee. Jaren later zou blijken dat wij een goede keuze hadden gemaakt. De greens van de Sallandse leverden veel vochtproblemen op en zijn later grondig aangepakt. Op andere punten werden we het gelukkig wel snel eens en de werksfeer tussen de architecten, de aannemers en de PUG was uitstekend te noemen. Bij regelmatige bezoeken van Donald Steel samen met Martin Ebert, die hem later zou opvolgen, werd het ontwerp verfijnd.
Samen met een klankbordgroep van goede golfers werd de voortgang beoordeeld en op details soms aangepast. Eind 1991 werd ingezaaid. Inclusief het graven van de vijver was inmiddels zo’n 50.000 m3 grond verzet.
Tijdens de golfweek van 1991 won Taco Douglas een bijzondere dagprijs. Hij kreeg een ballonvaart vanaf de negende hole aangeboden. Dat verschafte hem een goed overzicht van de voortgang. Samen met landschapsarchitect Berendsen van de Heidemij werd het beplantingsplan uitgewerkt. Er zouden ruim 20.000 bomen en struiken worden geplant. Vooral eiken, berken en elzen. Met daar tussendoor snelle groeiers die als trekkers zouden fungeren en na zo’n tien jaar het veld moesten ruimen. Bij het beplantingsplan werd uiteraard rekening gehouden met grotere bomen die door leden waren aangeboden na het in het leven roepen van het Bomenfonds.
Op de feestelijke boomplantdag van 27 november werden deze bomen door de schenkers aan hun nieuwe leefomgeving toevertrouwd. Veel bomen zijn prima aangeslagen en hebben ook na de renovatie hun dominante plekje weten te behouden.
Naast deze eigen bijdrage van zo’n ƒ 15.000 werd ook door het ministerie van LNV subsidie verleend voor de aanleg van de bospercelen. Deze bedroeg ƒ 40.000. Voor de afwerking van de baan werden door Sip Struiksma allerlei routebordjes gemaakt. Will Voskuil bood de ballenwassers aan en een aantal handige leden verzorgde de teeborden, de bekende witte- rode- gele en blauwe paaltjes, plaatsing van banken, afvalemmers etc.
De sponsorcommissie had ook niet stil gezeten en zorgde voor de nodige tee- en objectsponsors. Zo werd de baan in 1992 afgewerkt en op 5 september werd door het bestuur een test game georganiseerd. Helaas kon Tony Majoie er geen getuige meer van zijn. Tijdens zijn vakantie in Spanje kwam hij plotseling te overlijden.
Op 1 oktober wordt de baan voor de leden opengesteld, maar is nog niet qualifying. Trouwens de nieuwe greens zouden alweer snel door wintergreens worden ontzien. De NGF beoordelingscommissie verleende op 30 juli 1993 de A-status. Hiermee werd het project afgerond en kon de officiële opening worden voorbereid. Ter gelegenheid van deze opening werd door de PITCH-redactie een boekje uitgegeven
De leden waren tijdens de aanleg op de hoogte gehouden via Plus negen, maar ter afsluiting moest er natuurlijks iets moois komen. De Gemeente, Provincie, NGF, Architect, Aannemer en de Boermarke leverden hun bijdrage.
Hieronder een overzicht van de investering:
Verwerving gronden ƒ 935.000
Baanarchitect ƒ 55.000
Landschapsarchitect ƒ 32.000
Aanleg baan ƒ 560.000
Beregening ƒ 217.000
Beplanting ƒ 111.000
Aanpassing oude baan ƒ 40.000
Accessoires ƒ 69.000
Waterleiding en riolering ƒ 53.000
Overige ƒ 57.000
Af Subsidies ƒ 65.000
___________
Totaal ƒ 2.064.000 ofwel 935.000 euro
Op 3 september 1993 vond de officiële opening plaats, een feestelijke happening. Prins Johan Friso was uitgenodigd de baan met een jeugdige drive te openen. Hij gebruikte hierbij de bal die 20 jaar eerder door zijn vader was benut bij de opening van de eerste 9. De jeugd was het veld in gestuurd om veilig te stellen dat deze bijzondere bal werd teruggevonden. Matthijs Veldkamp was de gelukkige vinder. Deze bal werd in de Prinsenbokaal opgenomen. De eerste Prinsenbokaal werd de dag na de opening gespeeld. Van de 99 deelnemers bleek An van der Zouwen met netto 66 veruit de beste.
Getuige de foto’s zou de golfweek 1993 door de afsluiting van dit project een extra feestelijk tintje krijgen. De feestavond in de tent bleek met het cabaret “The Originals”, het heerlijke buffet, verzorgd door Rob en Ellen Kroes, de (dans)muziek van Bert Louissen en niet te vergeten ons Drentse Boerke uut Coevord’n, een groot succes te worden. De golfweek werd op zondag bij prachtig weer afgesloten met een Old Fashioned Funwedstrijd.
In 1994 neemt Jacob Euving, na vele jaren als head greenkeeper te hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van onze baan, afscheid. Onze Roelof Lanting volgde hem op. Roelof is zeer begaan met de baan en de ontwikkeling van de natuur. In 1995 zet hij voor het eerst zijn schapen in voor het onderhoud van de rough. Ze zijn nu niet meer weg te denken en zorgen voor een natuurlijk onderhoud van de heidegebieden.
In 1995 treedt Hans Meijering af als voorzitter. Hij wordt door Willem van Tellingen opgevolgd. Ook wordt het 5e Lustrum gevierd. Will Voskuil en George Schwencke organiseerden de eerste wedstrijd van de feestweek. Ruim honderd Gelpenbergers namen deel aan “Initiatief 1965” en streden om mooie prijzen. De receptie was zeer druk bezocht. De feestavond werd dit keer in de Tamboer in Hoogeveen gehouden. Geen golfcabaret dit keer maar wel heel goede zangeressen voor een swingende avond. In november wordt met een wedstrijd en een receptie het 25-jarig jubileum van Wim Stevens gevierd. NGF-president Jan Kruyt bood hem het NGF-schild aan. Inmiddels was de Pro shop verplaatst van het clubhuis naar een eigen tijdelijk pand. Uiteraard was ook dat aanleiding tot een feestelijke opening. Tot aan de bouw van het nieuwe clubhuis in 2000 zou de shop daar een veilig onderkomen vinden.
In 1999 verlaat Wim Stevens na een dienstverband van ruim 25 jaar De Gelpenberg. Helaas hebben we afscheid moeten nemen van een charmante pro die vanaf de oprichting heel veel Gelpenbergers verslaafd heeft doen raken aan de door ons zo geliefde sport. Martin Kanninga volgde hem op. In 1997 wordt de nieuwe driving range in gebruik genomen en onder eigen beheer met de aanleg van de oefenholes gestart.
Jaap ter Heide, voorzitter van de baancommissie, fungeerde als projectleider. Zijn “ter Heidebaan” werd in 1997 in gebruik genomen. Met een nieuwe green voor hole 16 werden de grote klussen afgesloten. We mochten trots zijn op het resultaat, reden waarom op onze baan in 1998 de Nationale Matchplay Kampioenschappen werden gespeeld.
De Stichting Golfcourse de Gelpenberg had zijn taak volbracht. Na omzetting in een vereniging kon de fusie met de golfclub plaats vinden. De belastingdienst werd geïnformeerd en de DGC stond weer geheel op eigen benen. In 1997 kregen we bericht dat na een kort ziekbed George Schwencke was overleden. Het jaar daarop overleed Will Voskuil. Een droevig afscheid van onze initiators aan wie de Gelpenberg veel te danken heeft. Portretten van George en Will, geschilderd door Ronny Joshua, treft u tegenwoordig in de vergaderruimte aan.
Het moge duidelijk zijn dat de ledenstop inmiddels ruim achter ons was gelaten. De introductiecommissie verrichtte veel werk zodat de club een gezonde groei kon doormaken. Eind 1999 telde de club 732 leden waarvan 40 bedrijfsleden.
Hieronder een klein overzichtje van ultimo aantal leden:
1993 : 513
1994 : 514
1995 : 563
1996 : 602
1997 : 686
1998 : 716
1999 : 732
Om de groei van de vereniging beter te accommoderen keurt de ALV in 1999 het plan voor een nieuw clubhuis goed. De Projectgroep Bouw onder aanvoering van Eef Weegink ziet het levenslicht.
